เทคโนประดิษฐ์-หุ่นยนต์พ่อครัวทำอาหารจัดโต๊ะได้หมด

เบื่อตื่นเช้ามาทำกับข้าวให้ลูกไปโรงเรียน หรือเปล่า ลองนี่สิ หุ่นยนต์พ่อครัวที่สามารถทอดไข่ดาว ทำแซนด์วิชได้ เผลอๆ อาจทำอาหารเย็นไว้รอ ไม่ต้องไปกินข้าวนอกบ้าน

หุ่นยนต์ตัวใหม่พัฒนาโดยทีมวิจัยจากมหาวิทยาลัยเทคนิคแห่งมิวนิค สามารถจดจำจาน ช้อน ทัพพี กระทะ ตะหลิว หม้อ ถ้วยชามรามไห ได้จากป้ายอิเล็กทรอนิกส์ที่ติดบนภาชนะในห้องครัว ซึ่งออกแบบมาเป็นพิเศษ เพื่อแยกประเภทอุปกรณ์ทำครัวให้หุ่นยนต์รู้จักเครื่องมือเครื่องไม้สำหรับนำมาใช้งานได้ง่ายขึ้น

มิเชล บีตซ์ หัวหน้าทีมวิจัยกล่าวว่า ป้ายอิเล็กทรอนิกส์รับส่งข้อมูลไร้สาย หรือที่เรียกกันว่าอาร์เอฟไอดี ช่วยให้ระบบจดจำของหุ่นยนต์จำสิ่งของแต่ละประเภทได้ดีกว่าจักษุกล ซึ่งเป็นระบบประมวลผลด้วยภาพที่ค่อนข้างซับซ้อน และต้องออกแบบระบบใหญ่โตวุ่นวาย

หลังจากปรับมาใช้ป้ายอิเล็กทรอนิกส์แทนระบบจักษุกลแบบเดิมที่หุ่นยนต์รุ่นก่อนใช้ ผลปรากฏว่าหุ่นยนต์พ่อครัวรู้จักสิ่งของในครัวได้ทุกอย่าง และยังทำภารกิจพื้นๆ ได้โดยสังเกตการเคลื่อนไหวของอุปกรณ์ เช่น จัดโต๊ะอาหาร ซึ่งง่ายมาก แค่จำให้ได้ว่าถ้วย หรือจานใบไหนหายไปจากตู้ และมาปรากฏอยู่บนโต๊ะ หรืองานเก็บกวาดทำความสะอาดโต๊ะ ก็คล้ายกัน คือดูว่าจาน ช้อน ส้อม ถ้วย อันไหนหายไปจากโต๊ะแล้วไปอยู่ในอ่างล้างจาน

ทีมวิจัยกำลังหาทางเชื่อมต่อโปรแกรมเพื่อให้หุ่นยนต์รับคำสั่งผ่านอินเทอร์เน็ต ในรูปแบบเดียวกับการค้นหาด้วยรูปภาพ ยกตัวอย่าง หุ่นยนต์สามารถค้นหาข้อมูลจากเว็บไซต์ประเภทสอนให้ทำนั่นทำนี่ แล้วเปลี่ยนภาษาธรรมชาติให้เป็นคำสั่งที่หุ่นยนต์รู้จักโดยแปลงด้วยภาษาซอฟต์แวร์ชื่อ เวิลด์เน็ต (WorldNet)

หลังจากนั้น หุ่นยนต์จะนำคำสั่งมาปรับใช้ให้เหมาะสมกับสภาพแวดล้อม เช่น ถือจาน 4 ใบมาวางบนโต๊ะ แทนที่จะเดินถือจานเที่ยวละใบ 4 เที่ยว หรือตอนที่หุ่นยนต์ออนไลน์หาข้อมูลอยู่ มันยังถ่ายทอดความรู้ที่มันเรียนได้ด้วย นักวิจัยวางแผนติดตั้งระบบจัดเก็บข้อมูลเพื่อให้หุ่นยนต์สามารถแลกเปลี่ยนกิจกรรมบางอย่าง สูตรทำอาหาร และเคล็ดลับการดูแลบ้าน กับหุ่นยนต์ตัวอื่น แต่สิ่งยากที่สุดคือทำให้หุ่นยนต์ตัวแรกมีระบบความรู้เหล่านี้เสียก่อน แล้วถึงค่อยใส่โปรแกรมให้มันถ่ายทอดความรู้

การออกแบบหุ่นยนต์ลักษณะนี้ไม่ใช่แค่นำเซ็นเซอร์ไปติดไว้ตามตัวเท่านั้น แต่ต้องฝังเซ็นเซอร์เข้ากับระบบเรียนรู้สภาพแวดล้อมการทำงานด้วย มันเหมือนช่วยให้หุ่นยนต์มีตามากขึ้น มีเซ็นเซอร์มากขึ้น และทำกิจกรรมที่ชาญฉลาดขึ้นในสภาพแวดล้อมต่างกัน

บีตซ์ และเพื่อร่วมทีมบอกว่า พวกเขาเลือกใช้ซอฟต์แวร์ระบบเปิดที่ชื่อว่า เพลเยอร์ (Player) ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมซอฟต์แวร์มาตรฐานสำหรับควบคุมหุ่นยนต์ และเซ็นเซอร์ และยังบอกด้วยว่าจะพยายามอย่างเต็มความสามารถเพื่อพัฒนาหุ่นยนต์พ่อครัวให้ทำอาหารได้ในเร็ววัน

ที่มา: http://www.komchadluek.net/
Link: http://www.komchadluek.net/2008/07/21/x_it_h001_211636.php?news_id=211636