มหันตภัยธรรมชาติ

มหันตภัยธรรมชาติ

1. สึนามิรอบ 2 – ฝันร้ายยังคงหลอกหลอน
นับแต่วันที่ 26 ธันวาคม 2547 เป็นต้นมา ทั่วโลกต่างตื่นตัวเรื่องการรับมือกับมหันตภัยรุนแรงที่สุดในรอบศตวรรษ โดยร่วมแรงร่วมใจกันคิดหาทางป้องกัน หรืออย่างน้อยก็ส่งสัญญาณเตือนเพื่อให้เกิดการสูญเสียน้อยที่สุด แต่แล้วบททดสอบรั้งสำคัญก็มาถึงเร็วกว่าที่ใครคาดคิด เมื่อแผ่นดินไหวขนาด 7.7 ริกเตอร์ ในร่องทะเลลึกทางตอนใต้ของเกาะชวา ประเทศอินโดนีเซีย ทำให้เกิดคลื่นยักษ์สึนามิ ซึ่งแม้จะสูงเพียงแค่ 2 เมตร สาดซัดถล่มพื้นที่ชายฝั่งทางตอนใต้ของเกาะ เมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม กวาดโรงแรม รีสอร์ท ร้านอาหาร และบ้านเรือนหลาบหลัง บริเวณชายฝั่งทะเลพังราบเป็นหน้ากอง ไม่นับรวมชีวิตชาวบ้านและนักท่องเที่ยวอีกกว่า 600 คน ที่ต้อง
สูญสิ้น

สาเหตุสำคัญที่ทำให้มีผู้เสียชีวิตมากเช่นนี้ทั้งๆ ที่มีการแจ้งเตือนจากศูนย์เตือนภัยสึนามิในมหาสมุทรแปซิฟิก และกรมอุตุนิยมวิทยาของญี่ปุ่นว่า อาจจะเกิดคลื่นยักษ์ภายใน 45 นาที มากจากความประมาทเลินเล่อของรัฐบาล ที่แม้จะได้รับคำเตือน แต่กลับเพิกเฉยโดยอ้างว่าไม่ต้องการสร้างความตื่นตระหนกโดยจำเป็น จึงทำให้ต้องสังเวยชีวิตทั้งที่ป้องกันได้อีกหลายร้อนคน

2. แผ่นดินไหว : มัจจุราชตัวจริง
เกือบตลอดทั้งปีนี้ ได้เกิดธรณีพิโรธเป็นประจำแถบหมู่เกาะอินเดีย แต่รั้งรุนแรงที่สุดเกิดขึ้นเมื่อเช้ามืดวันที่ 27 พฤษภาคม เมื่อเกิดแผ่นดินไหวขนาด 6.2 ริกเตอร์ ใต้ทะเลลึก นอกชายฝั่งทางตะวันตกเฉียงใต้ของเมือง
ยอคยาการ์ตาบนเกาะชวา แม้จะไม่เพียงพอทำให้เกิดคลื่นสึนามิ แต่ความรุนแรงก็ทำให้บ้านเรือนประชาชนเสียหายพังทลายราบคาบ ฝังร่างชาวบ้านที่กำลังนอนหลับให้จากโลกนี้ไปไม่รู้ตัวเกือบ 6,000 คน ขณะที่โรงพยาบาลก็ได้รับความเสียหายจนไม่สามารถเยียวยารักษาผู้รอดชีวิตหลายหมื่นคนอย่างเต็มความสามารถได้

นอกเหนือจากความสูญเสียชีวิตแล้ว เหตุธรณีพิโรธครั้งนี้ยังสร้างความเสียหายร้ายแรงทิ้งไว้เหมือนเช่นแผลเป็น ทั้งบ้านเรือนเสียหาย สาธารณูปโภคน้ำประปา-ไฟฟ้าขาดแคลน ถนนหนทางถล่ม จนต้องใช้เวลาหลายปีฟื้นฟูเยียวยาให้กลับมาเป็นเช่นเดิม

3. ภูเขาไฟระเบิด : แสนยานุภาพของธรรมชาติ
ปีนี้ถือเป็นปีที่ภูเขาไฟทั่วโลกคุกรุ่นมากที่สุดปีหนึ่ง ทั้งเกิดปะทุ พ่นก๊าซ ตลอดจนพ่นลาวาออกมา เช่น ภูเขาไฟมายอน ในฟิลิปปินส์ ลูเขาไฟตุนกูราฮัว ในเอกวาดอร์ภูเขาไฟกาเลราส ในโคลัมเบีย ตลอดจนภูเขาไฟในอินโดนีเซีย ซึ่งการปะทุเช่นนี้ก่อให้เกิดการเคลื่อนตัวของเปลือกโลกหรือแผ่นดินไหวมากขึ้นตามไปด้วย ดังเช่นสาเหตุของธรณีพิโรธที่เมืองยอคยาการ์ตา ที่เกิดจากการที่ภูเขาไฟเมราปีคุกรุ่นและเกิดระเบิดขึ้นเช่นกัน

4. โลกร้อน : มหันตภัยที่เริ่มอาละวาด
นักวิทยาศาสตร์และผู้เชี่ยวชาญทั่วโลกแสดงความวิตกมานานแล้วว่า สภาวะโลกร้อนหรือการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลกกำลังเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้มนุษย์ล้มตายมากขึ้นเรื่อยๆ โดยผู้เชี่ยวชาญระบุตรงกันว่า “มนุษย์” เองที่เป็นต้นเหตุสำคัญทำให้เกิดมลภาวะ อันเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้โลกร้อนขึ้นในรอบ 400 ปี อีกทั้งเป็นไปได้ที่จะสูงถึงขั้นในรอบ 1,000 ปี โดยช่วง 100 ปีที่ผ่านมา แค่อุณหภูมิทางตอนเหนือของโลกสูงขึ้นเพียง 1 องศาฟาเรนไฮต์ (-17 องศาเซลเซียส) อาจส่งผลให้พายุเฮอร์ริเคนเปลี่ยนรูปแบบและทำให้น้ำแข็งขั้วโลกละลาย ซึ่งหากปล่อยต่อไปโดยไม่มีการหยุดยั้งป้องกันอาจถึงขั้นสิ่งมีชีวิตล้มตายสูญพันธุ์ไปจากโลก

1. อากาศวิปริตปั่นป่วน
ปีนี้เป็นปีที่สภาพอากาศแปรปรวนรุนแรงลุกลามทั่วโลก ไม่ว่าสหรัฐและยุโรปที่เผชิญกับพายุฤดูหนาวสุดขั้ว กับคลื่นความร้อนสุดขีด หิมะไม่ตกตามฤดูกาล ส่วนเอเชียก็เผชิญกับพายุไต้ฝุ่นลูกแล้วลูกเล่าที่ก่อตัวพัดถล่มไม่เว้นแต่ละเดือน ทั้งจีน เกาหลี ญี่ปุ่น เวียดนาม โดยเฉพาะฟิลิปปินส์ที่โดนหนักกว่าใคร ทั้งโคลนถล่ม น้ำท่วม หลังโดนพายุดาหน้าถล่ม 4 ลูกในเวลาเพียงแค่ 2 เดือน คร่าชีวิตประชาชนรวมกันหลายพันคน อพยพหนีตายอีกหลายแสนคน ไม่นับรวมแถบเอเชียให้ที่ถูกน้ำท่วมแทบจะทั้งปี ขณะที่มาเลเซียก็เผชิญกับเหตุน้ำท่วมครั้งรุนแรงที่สุดในรอบ 100 ปี

นอกเหนือจากพายุจะรุนแรงขึ้นแล้ว ยังเกิดสภาพอากาศแปลกประหลาดแบบที่ไม่ค่อยเกิดขึ้นในมหาสมุทรแปซิฟิกใต้ หลังเกิดลมกำลังแรงเทียบเท่าเฮอร์ริเคนนอกชายฝั่งของนิวซีแลนด์ ส่งผลให้เกิดคลื่นสูงและรุนแรงคล้ายคลื่นสึนามิซัดโถมชายฝั่งในหลายประเทศในทวีปอเมริกาคิดเป็นระยะทางหลายพันกิโลเมตร ตั้งแต่เปรูไปจนถึงแคลิฟอร์เนียในสหรัฐ

2. ทะเลทรายขยายตัว
การเกิดสภาวะโลกร้อนยิ่งเร่งปฏิกิริยาทำให้เกิดการขยายตัวของทะเลทรายอย่างรวดเร็ว ซึ่งปัญหานี้จะส่งผละกระทบต่อวิถีชีวิตของผู้คน 1,200 ล้านคน ใน 110 ประเทศ ผู้เชี่ยวชาญคาดว่าภายใน 50 ปีข้างหน้าจะมีผู้ลี้ภัยจากสิ่งแวดล้อมหลายสิบคน ทั้งจากปัญหาภัยแล้ง อพยพทิ้งถิ่นฐานบ้านเกิดเนื่องจากไม่มีที่ดินเพาะปลูกทำกิน

3. น้ำแข็งขั้วโลกละลาย : น้ำท่วมโลก
การที่อุณหภูมิโลกสูงขึ้นย่อมส่งผลกระทบโดยตรงต่อน้ำแข็งที่ก่อตัวบริเวณขั้วโลกเหนือและใต้ น้ำแข็งเหล่านี้ได้ก่อตัวน้อยลงในฤดูหนาวและละลายเร็วขึ้นในฤดูร้อน ส่งผลให้สิ่งมีชีวิต ทั้ง หมีโพลาในขั้วโลกเหนือ เพนกวินพันธุ์ต่างๆ ในขั้วโลกใต้ เริ่มลดจำนวนลงจากความยากลำบากในการหาอาหารและมลพิษที่เพิ่มสูงขึ้น ขณะที่น้ำแข็งบนยอดเขาสูงชิงไห่-ทิเบต ซึ่งมีธารน้ำแข็งมากถึงร้อยละ 47 ของธารน้ำแข็งทั้งประเทศ กลับละลายถึงร้อยละ 7 ซึ่งหากธารน้ำแข็งละลายพื้นที่บริเวณจะเกิดภาวะแห้งแล้ง ภูมิประเทศกลายสภาพเป็นทะเลทราย ส่วนน้ำทะเลก็เกิด “เดธโซน” หรือ “เขตมรณะ” ขึ้น อันจะทำให้น้ำทะเลขาดออกซิเจน ทำให้สิ่งมีชีวิตบริเวณนั้นตายลง ขณะที่ผู้เชี่ยวชาญเตือนว่า หมีขั้วโลก ฮิปโปโปเตมัส และปลาน้ำจืด ตลอดจนสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ทั้งสัตว์ชนิดต่างๆ นก ปลาและต้นไม้มากกว่า 1.6 หมื่นชนิด ต่างตกอยู่ในสภาวะใกล้สูญพันธุ์จากน้ำมือมนุษย์ทั้งทางตรงและทางอ้อม

ที่มา: หนังสือพิมพ์คมชัดลึก